Doruk COŞKUN

Sevdicekle beraber yaklaşık 3 sene geçirmiştik beraber. Artık isteme, söz , nişan hepsini vakti gelmişti.

Sabah erkenden kalkıldı. Ben berbere ( bizimkisi berber , kuaför değil ) , Büşra kuaföre koştu. Ardından fotoğrafçı telaşı derken vakit gelmişti. Eve giriyoruz…

Herkes oturduğunua göre önce sohbet muhabbet. Hadi dedim Orhan Dede isteyelim artık Büşra’ yı 🙂

Veee söz Orhan Dede’ de…

Bugünün ilk kısmını sıkıntısız atlatmıştık. Gelelim ikinci kısım “Tuzlu Kahve”

Herkes bir bir alıyordu kahvelerini , onlar aldıkça ben terliyordum en son bana gelecek haliyle…

Herkes aldı geldik sona, fincanın görüntüsü beni korkuttu yalan yok. Babam saolsun başladı beni hazırlamaya.

ve o an hislerimi anlatamam , yok yok anlatamam.

Sevdiceğim kıyamamış , bol tuzlu yerine bol şekerli yapıvermiş , işte ilk yudumdan sonra rahatlayan Doruk’ un halleri, ımmmm bol şekerli bu 🙂

Evettttt, kahvemizi de içtiğimize göre gelelim Nişanımıza , önce yüzükler ve pastamızı paylaşayım;

Söz tekrar Orhan Dede’ de ;

Ve yüzükler takılır, evliliğe giden bu yolda bir adım daha başarıyla atılır;

Artık yüzükleri de taktığımıza göre pastamızı kesip ağzımızı hepten tatlandırabiliriz;

Bu güzel günü kısaca özetlemeye çalıştıktan sonra bol fotğraflı albümü de paylaşır noktayı koyarım;

Güzel, mutlu bir gün geride kaldı. Ailemiz güzel insanlarla daha da büyüdü. Annelerimize, babalarımıza , aile büyüklerimize, kardeşlerimize, dostlarımıza, akrabalarımıza, bu güzel günümüzde yanımızda olan, kalpleri bizlerle olan herkese teşekkür ederiz, iyi ki varsınız.

Artık 3 Eylül sıradan bir gün değil bizim için, “Seni seviyorum Sevdicek!”